Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur;
Maximus dolor, inquit, brevis est. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Eademne, quae restincta siti? Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet?
Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; At iam decimum annum in spelunca iacet. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Duo Reges: constructio interrete. Hos contra singulos dici est melius. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Rationis enim perfectio est virtus; Illa tamen simplicia, vestra versuta. Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Nihil opus est exemplis hoc facere longius.
Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Ac tamen hic mallet non dolere.
Quibus rebus vita consentiens virtutibusque respondens recta et honesta et constans et naturae congruens existimari potest. Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta.
Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Sint modo partes vitae beatae.
Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Ego vero isti, inquam, permitto. Si id dicis, vicimus. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Quonam, inquit, modo? Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Introduci enim virtus nullo modo potest, nisi omnia, quae leget quaeque reiciet, unam referentur ad summam. Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio.
Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Haec dicuntur inconstantissime. Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est.
