Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Magna laus. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Duo Reges: constructio interrete. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est?
Ut aliquid scire se gaudeant? Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim.
Quare ad ea primum, si videtur; Quid de Platone aut de Democrito loquar? Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Beatus sibi videtur esse moriens. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant.
Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Res tota, Torquate, non doctorum hominum, velle post mortem epulis celebrari memoriam sui nominis. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Sed et illum, quem nominavi, et ceteros sophistas, ut e Platone intellegi potest, lusos videmus a Socrate.
Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse; Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat.
Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Nihil est enim, de quo aliter tu sentias atque ego, modo commutatis verbis ipsas res conferamus. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Quae contraria sunt his, malane? Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus.
Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Gerendus est mos, modo recte sentiat. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur?
An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus. Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Tubulo putas dicere? Quid adiuvas? Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;
