Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere. Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Duo Reges: constructio interrete.
Graece donan, Latine voluptatem vocant. Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?
Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.
Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Quid de Platone aut de Democrito loquar?
An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Murenam te accusante defenderem. Efficiens dici potest. Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;
Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost;
Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Quae cum essent dicta, discessimus. Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt.
Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Que Manilium, ab iisque M. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus?
