Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid, quod res alia tota est? Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Tubulo putas dicere? Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat.
Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen;
Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Age, inquies, ista parva sunt. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Eadem nunc mea adversum te oratio est.
An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Nihil illinc huc pervenit. Esse enim, nisi eris, non potes. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis.
Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Duo Reges: constructio interrete. Quaerimus enim finem bonorum. Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Tollenda est atque extrahenda radicitus. Cur id non ita fit?
Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Quae contraria sunt his, malane? Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est. At certe gravius.
In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem.
Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. Cur iustitia laudatur? Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur;
