Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quis enim redargueret? Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Duo Reges: constructio interrete. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Ne tum quidem te respicies et cogitabis sibi quemque natum esse et suis voluptatibus? Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus;
Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;
Hoc simile tandem est? Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Confecta res esset. Quae cum dixisset, finem ille. Non est igitur voluptas bonum. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.
Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Tum ille: Ain tandem? Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine;
Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Praeteritis, inquit, gaudeo. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.
Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;
Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Quibus ego vehementer assentior. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Scrupulum, inquam, abeunti;
Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? At iam decimum annum in spelunca iacet. Cui Tubuli nomen odio non est? Et hanc quidem primam exigam a te operam, ut audias me quae a te dicta sunt refellentem. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis.