Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Duo Reges: constructio interrete. Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum.
Utilitatis causa amicitia est quaesita. Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Peccata paria. Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Cur iustitia laudatur?
Quod quidem iam fit etiam in Academia. Summus dolor plures dies manere non potest? Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Facillimum id quidem est, inquam. Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Sed hoc sane concedamus. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Restant Stoici, qui cum a Peripateticis et Academicis omnia transtulissent, nominibus aliis easdem res secuti sunt. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos;
Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus. Tenent mordicus. Nam quid possumus facere melius? Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Si longus, levis. An hoc usque quaque, aliter in vita? Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere.
Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.
Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Itaque dicunt nec dubitant: mihi sic usus est, tibi ut opus est facto, fac. Earum etiam rerum, quas terra gignit, educatio quaedam et perfectio est non dissimilis animantium. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt.
Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Proclivi currit oratio. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas;
Id Sextilius factum negabat. Quid, cum volumus nomina eorum, qui quid gesserint, nota nobis esse, parentes, patriam, multa praeterea minime necessaria? Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Sed residamus, inquit, si placet.
