Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Nescio quo modo praetervolavit oratio. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest.
Hoc non est positum in nostra actione. Non est igitur summum malum dolor. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest.
Earum etiam rerum, quas terra gignit, educatio quaedam et perfectio est non dissimilis animantium. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;
Quem quidem vos, cum improbis poenam proponitis, inpetibilem facitis, cum sapientem semper boni plus habere vultis, tolerabilem. Pauca mutat vel plura sane; Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Tanta vis admonitionis inest in locis; Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit. Quis istum dolorem timet?
Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt.
Simus igitur contenti his. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?
Duo Reges: constructio interrete. Quonam, inquit, modo? Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Sed ego in hoc resisto; Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros. Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur.
Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat? Minime vero istorum quidem, inquit. Hoc non est positum in nostra actione. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Oratio me istius philosophi non offendit; Beatus sibi videtur esse moriens. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius.
