Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Hos contra singulos dici est melius. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt.
Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae. Memini vero, inquam;
Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Itaque his sapiens semper vacabit. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus;
Inde igitur, inquit, ordiendum est. De maximma autem re eodem modo, divina mente atque natura mundum universum et eius maxima partis administrari. Si enim ad populum me vocas, eum. Age, inquies, ista parva sunt. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Num igitur dubium est, quin, si in re ipsa nihil peccatur a superioribus, verbis illi commodius utantur? Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.
Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Quae duo sunt, unum facit. Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Duo Reges: constructio interrete. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem.
Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Ille incendat?
Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Haec dicuntur fortasse ieiunius; Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.
Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. Sed quid sentiat, non videtis. Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus.
