Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae duo sunt, unum facit. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Duo Reges: constructio interrete. Quae ista amicitia est? Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi. Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum.
Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. At multis malis affectus. Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Quae cum essent dicta, discessimus. Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere.
Quid de Platone aut de Democrito loquar? Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Bork Duo enim genera quae erant, fecit tria. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Sed ego in hoc resisto;
Ita prorsus, inquam; Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus.
At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Sed ille, ut dixi, vitiose. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit?
Summus dolor plures dies manere non potest? Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Sed fortuna fortis; Nam quid possumus facere melius? Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Atque ut ceteri dicere existimantur melius quam facere, sic hi mihi videntur facere melius quam dicere.
Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius.
Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Istic sum, inquit. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est?