Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Et nemo nimium beatus est; Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Duo Reges: constructio interrete.
Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere; Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit. Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit? Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina.
Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Inquit, respondet: Quia, nisi quod honestum est, nullum est aliud bonum! Non quaero iam verumne sit; Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Quid, de quo nulla dissensio est? Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum.
Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Nihil sane. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere.
Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.
Et quidem, inquit, vehementer errat; Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Hic ambiguo ludimur. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers?
Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. Bork Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Contineo me ab exemplis.
Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Scrupulum, inquam, abeunti; Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Primum quid tu dicis breve? Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit. Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Bork